Piše: prof. dr Miladin M. Ševarlić – Preljinski
Slobodne Novine – Posle mučnog iskustva sa prerastanjem ličnog u triling štrajkača glađu na stepeništu Skupštine i saznanja koliko nisko u bezdan omalovažavanja i upropašćivanja naroda i države mogu da padnu partiokratski (ne)narodni poslanici, kojima je važnije cepanje sakoa jednog poslanika skupštinske većine od cepanja i otuđenja 12,3 odsto naše međunarodno još uvek priznate državne teritorije(!?), počeo sam da promišljam o postposlaničkoj trilemi: Kuda i kako dalje?
Prvi, najbolji lični izbor bio bi da se u očekivanju kroz nepuna dva meseca 72. rođendana, posle sveukupnih dosadašnjih aktivnosti dovoljnih za barem dva života prosečnog univerzitetskog profesora, osamim iz javnosti na porodično imanje i posvetim organizaciji ekološke poljoprivrede i sređivanju dokumentacije za moj „Životopis“ ‒ na dar naslednicima, pouku mlađim i pažnju generacijskim koleginicama i kolegama i drugim zainteresovanim prijateljima.
Drugi izbor je da ostanem u Beogradu zajedno sa trogeneracijskim članovima porodice i da se u potpunosti posvetim organizaciono-humanitarnim aktivnostima u nacionalnim udruženjima i društvenim akcijama posvećenim poljoprivredi i selu (Društvo srpskih domaćina, Konferencija srpskih nacionalnih organizacija u osam država regiona ‒ Srbija, Republika Srpska, Crna Gora, Albanija, Makedonija, Hrvatska, Slovenija, Mađarska i Rumunija – priprema jedinstvenog Bukvara srpskog jezika za svu srpsku decu u Srbiji, Republici Srpskoj, Crnoj Gori i svetu), Savez udruženja potomaka ratnika 1912‒1920, Susreti sela, Etno-sajam hrane i pića, Humanitarni fond Crkvene opštine Preljina, Domaća trpeza i Stara srpska kuća…) i aktivnostima u naučno-stručnim organizacijama (Društvo agrarnih ekonomista Srbije, Savez poljoprivrednih inženjera i tehničara Srbije, Naučno društvo Srbije, Naučno društvo ekonomista Srbije, …) ‒ uključujući i organizaciju razmene srpskih i ruskih mlađih naučno-stručnih kadrova sa Volgogradskim državnim agrarnim univerzitetom (čiji sam počasni profesor) i organizaciju hodočašća srpskih đaka i omladine u pravoslavne svetinje u Srbiji i Grčkoj ‒ posebno Hilandaru, u Crnoj Gori, Republici Srpskoj (BiH), Hrvatskoj, Rusiji, Belorusiji, Ukrajini, Mađarskoj… Treći izbor je, dok još imam zdravlja i snage, da nastavim „služenje narodu i državi i nastavak hoda po skupštinskim mukama“ i u sledećem sazivu Skupštine boreći se za srpske nacionalne i državne interese (reintegraciju KiM pod jurisdikciju Republike Srbije, zaustavljanje približavanja osakaćene Srbije bez KiM na putu ka Evropskoj uniji ‒ čime bismo faktički i priznali nezavisnu separatističku državu Republika e Kosovës!?, zamenu nenarodnog sistema izbora partiokratskih poslanika s neposrednim izborom i opozivom narodnih poslanika po imenu i prezimenu i po izbornim jedinicama, …); ravnomerniji regionalni razvoj i razvoj područnih seoskih centara i sela, ekološki i ekonomski održive poljoprivrede, zadrugarstva i seoskog turizma, višenamensko korišćenje izvora tople vode, … (minimalno šest odsto poreskih prihoda za razvoj poljoprivrede i minimalno 70 odsto investicija po stanovniku za infrastrukturu sela u odnosu na iznos investicija po stanovniku u gradskim opštinama Beograda i Novog Sada; razvoj zadrugarstva – posebna pažnja na zadruge drugog nivoa za preradu i promet proizvoda u komercijalnim pakovanjima, regulisanje dužničkog ropstva poljoprivrednika za doprinose i kamate fondovima PIO i zdravstva – oko dve milijarde evra!?, posebni podsticaji prvenstveno za mlade bračne parove sa decom – a ne samo za mlade poljoprivrednike, povećanje broja i poboljšanje opremljenosti stručnjaka u poljoprivrednim savetodavnim službama, nacionalna i međunarodna promocija poljoprivredno-prehrambenih proizvoda sa robnom i ekološkom oznakom ‒ „Made in Serbia“ / „GMO Free“, …
Poštovani čitaoci, na kioscima je novi broj Slobodnih Novina!
